In de middeleeuwen waren er mensen die, in dienst van de hoge adel, op het landgoed werkten en daar een hoge functie vervulden als kamerheer, opperstalmeester, bode en dergelijke. Deze dienstlieden of ministerialen behoorden niet tot de adel. Uit deze groep werden de gewapende ruiters gerekruteerd om, als dat nodig was, met hun heer ten strijde te trekken. Deze gewapende ruiters, later aangevuld met lagere adel en vrijen, vormden een nieuwe klasse,”de ridders”. Het Engelse woord Knight is verwant aan het Nederlandse woord knecht en herinnert nog aan hun onvrije afkomst. Dienstbaarheid stond hoog bij hen in het vaandel.

De nieuwe klasse ontwikkelde een eigen erecode en steeg zodanig in aanzien dat ook de adel de riddertitel begeerde. Ten tijde van de kruistochten sloten ridders zich aaneen tot orden die d e regel van de verschillende monnikenorden aannamen. En zo ontstonden Christelijke ridderorden waarvan er nu nog steeds verschillende bestaan. Dienstbaarheid en opkomen voor minder bedeelden, voor uitgestotenen, dat was en is nog steeds het ridderideaal.